Mayroong mga panahon sa kasaysayan ng mundo ng fashion kung kailan pinabayaan ng mga kababaihan ang anumang bagay sa kanilang hitsura, ngunit hindi ang kanilang mga kilay. Hindi ito sinasadya, sapagkat kapag nagbago ang kanilang hugis, ang buong imahe at ekspresyon ng mukha ay nagbago nang malaki. Bilang karagdagan, wala sa mga tampok sa mukha ang nagpapahiram sa sarili nito nang napakadali sa pagwawasto bilang kilay, at pagkatapos ng lahat, ang fashion at mood ng mga kababaihan ay napapalitan.
Naniniwala ang maalam na Pranses na artista na si Catherine Deneuve na ang mga kilay ay ang pag-frame ng mukha at ang pinakamahalagang bahagi ng pampaganda.
Ngayon mayroong isang tunay na kulto ng pangangalaga ng kilay - maraming mga pampaganda para sa kanilang disenyo at make-up: Mga studio ng kilay at kahit na mga stylist ng Brow Ngunit naisip mo ba kung anong mga trend ng fashion sa hugis ng kilay ang susundan mo kung ikaw ay ipinanganak, sabihin, sa ika-16 siglo?
Ang aming may-akda na si Anna Sizonenko ay nagpasya na ibunyag ang lahat ng mga lihim ng nakaraan at sabihin tungkol sa kasaysayan ng fashion sa mga kilay.
Ang fused eyebrows sa modernong lipunan ay itinuturing na isang tanda ng matinding kapabayaan, ngunit sa mga sinaunang panahon ang mga kababaihan ay may ganap na kabaligtaran na pananaw tungkol dito.
Sa Sinaunang Silangan, ang mga marangal na kababaihan (at kung minsan hindi lamang mga kababaihan) ang tina ng kanilang kilay upang tumayo sila sa kanilang mga mukha. Ang mahahabang kilay ay biswal na pinahaba ang hugis ng mga mata at ginawang misteryoso ang hitsura. Ang sumali sa kilay ay itinuturing na isang highlight. Masigasig na inalagaan ng mga batang babae ang buhok sa tulay ng ilong, pinasisigla ang kanilang paglaki ng isang pamahid na gawa sa usma plant, at kinulay din ito ng gum.
Kapansin-pansin, sa Asiria, ang makapal na buhok sa tulay ng ilong ay itinuturing na isang tanda ng isang taong may asul na dugo, at ang mga kinatawan lamang ng mga marangal na pamilya ang pinapayagan na magsuot ng gayong kagandahan. Ang mga batang babae ng mahinhin na kapanganakan ay ipinagbabawal na lumaki ng isang buong kilay sa sakit ng kahanga-hangang parusa. Nagtataka ako kung maraming mga iligal na pagtatangka upang hawakan ang maganda?
Sa Sinaunang Greece at Roma, pinaniniwalaan na ang fuse eyebrows ay binibigyang diin ang senswal na kagandahan ng isang batang babae, kaya marami sa kanila ang nagpinta sa mga nawawalang buhok sa tulay ng kanilang ilong upang maakit ang pansin ng mga kalalakihan.
Sa isang tiyak na panahon, ang gayong mga kilay ay nagsimulang napansin bilang isang bagay na masyadong nakakaakit at prangka, at ang mga batang babae mula sa disenteng pamilya ay tinanggihan ang karapatang magsuot ng gayong pampaganda. Pagkatapos ito ay naging eksklusibong prerogative ng mga pari ng pag-ibig. Inihanda ang tina ng kilay mula sa pinaghalong gatas ng kambing at itim na insenso.
Sa pagbagsak ng Roman Empire, natapos ang panahon ng pagluwalhati ng kagandahang katawan, at iba pa, mas malubhang mga ideyal ang pumalit. Noong Middle Ages, isang kumpletong pagtanggi sa makamundong kasiyahan ang iginagalang. Mahigpit ang lipunan sa mga kababaihan, ang kanilang kagandahang makalupang ay itinuturing na makasalanan, nagising ang masasamang pagnanasa. Ang birhen ay itinuturing na ideal ng isang babae.
Kaugnay nito, ginusto ng mga aristokrata ng Italya, Pransya at Netherlands na lumikha para sa kanilang sarili ng medyo hindi kalagayan, multo na imahe. Ang fashion para sa kumpletong pagtanggi ng pandekorasyon na mga pampaganda ay kumalat, ang sinadya na kadalisayan ng ginang ay binigyang diin. Sa panahong ito, ang mga kababaihan ay itinuturing na maganda na may puting kutis na walang balat, isang swan leeg at isang mataas, kahit noo (ito ay pinaghihinalaang bilang isang simbolo ng isang maliwanag na kaisipan at hindi nabahiran ng kaisipan).
Upang gawing mas pinahaba ang hugis ng mukha, inalis ng mga kababaihan ang buhok sa itaas ng noo at tuluyang kinalot o inahit ang kanilang mga kilay, at upang pahabain ng leeg ang biswal, ahit nila ang likod ng kanilang mga ulo. Ang pinaka-desperadong mga kababaihan ng fashion ay inilabas ang kanilang mga pilikmata nang walang awa. Dapat kong sabihin na may katibayan na ang mga kalapit na kalalakihan ay hindi masigasig sa fashion na ito, at maiintindihan sila
Sa panahon ng Renaissance, ang antas ng pamumuhay ng mga tao ay tumaas, at sa parehong oras ay lumambot ang kanilang mga gawi. Sa Europa, nagsimulang muli silang luwalhatiin ang kagandahang pambabae. Ito ay isang panahon ng paghanga sa pagkababae. Ang mga marangal na kababaihan ay nagsisimulang gumawa muli ng kanilang makeup.
Ang isa sa pinakamaganda at maimpluwensyang kababaihan ng Renaissance ay si Diane de Poitiers, ang maybahay ni Haring Henry II ng Pransya. Siya ang nagtatag ng hindi mapag-aalinlangananang pamantayan ng kagandahang pambabae, na hindi nawala ang kaugnayan nito sa Pransya sa loob ng isang daan at limampung taon. Alinsunod dito, ang isang tunay na dalagang dapat tiyak na mayroong:
Tatlong bagay ang puti - balat, ngipin, kamay;
tatlong itim - mata, kilay, pilikmata;
tatlong kulay rosas - labi, pisngi, kuko;
tatlong mahaba - katawan, buhok, daliri;
tatlong maikli - ngipin, tainga, paa;
tatlong mga payat - labi, baywang, bukung-bukong;
tatlong puno - braso, hita, guya;
tatlong maliliit - dibdib, ilong, ulo."
Sinubukan ng mga kababaihan na tumutugma sa perpekto hangga't maaari, at kung mahirap gawing mas maliit ang mga paa, kung gayon ang mga kilay, tulad ng lagi, ay madaling kapitan ng pagwawasto. Ang kagustuhan ay ibinigay sa isang makinis, manipis, bilugan na kilay na may isang bahagyang yumuko sa hugis ng isang gasuklay. Sa panahon na ito, isang iba't ibang mga eyebrow lipstick ang lumitaw.
Noong ika-17 hanggang ika-18 siglo, ang mga kababaihan ay nagamit na nang husto ang makeup, masaganang pinulbos nila ang kanilang mga mukha, pininturahan at nakadikit ng mga moles, "lilipad", at nagsusuot pa ng maling kilay, na gawa sa mga balat ng mouse. Kadalasan sila ay nakadikit na mataas sa noo, kaya't lumilikha ng isang bahagyang mayabang na ekspresyon ng mukha.
Sa panahon ng Victorian, ang kahinhinan ay pinahahalagahan, at ang tunay na mga kababaihan ng Inglatera ay isinasaalang-alang ang paggamit ng mga pampaganda sa ilalim ng kanilang karangalan, mas gusto ang natural na hugis ng mga kilay. Sa Pransya, ang mga kababaihan ay nagpatuloy na gumamit ng pulbos, pamumula, kolorete at, syempre, naitim na kilay. Nauugnay sa oras na iyon ay mga kilay sa anyo ng isang manipis, bahagyang sirang arko. Nagtalo ang mga siyentista ng panahong iyon na ang mga kabataang kababaihan na may ganoong hugis ng kilay ay nakikilala sa isang partikular na magaan at kaaya-ayang karakter.
Ang ika-20 siglo ay tunay na siglo ng mga kilay! Sa nagdaang siglo, sinubukan ng mga kababaihan ng fashion ang lahat ng posibleng porma.
Noong 1920s, ang imahe ng isang madamdamin at demonyong babae ay naka-istilo. Ang mga tahimik na artista ng pelikula ay ipinakita ang kalakaran para sa ultra-payat, kaaya-aya na mga kilay na may pinahabang mga tip. Ang natural na data kung minsan ay hindi pinapayagan ang isang malinaw na pagsasaayos ng hugis, at ang mga batang babae, na sumusunod sa halimbawa ni Marlene Dietrich, ay ganap na naahit ang kanilang mga kilay at iginuhit ang isang hindi nagkakamali na hugis na may lapis.
Paano kumakanta ng kuryente sa mga kristal!
Inlove ako sa manipis mong kilay!
Sumasayaw ka, Kamahalan
Queen Love!"
(Alexander Vertinsky, 1930)
Sa 30s, ang fashion para sa manipis na mga kilay-string ay pinananatili pa rin, ang liko lamang ang nagbago, ito ay naging mas kurba, dahil kung saan ang mukha ay nakakuha ng isang namangha expression. Ang perpekto ng panahon ay si Greta Garbo - itinakda niya ang kalakaran para sa gayong mga kilay.
Noong 40s, ang mga kababaihan ay tumigil sa pag-pluck ng kanilang mga kilay nang manipis. Ngunit ngayon ang mga kababaihan ay nagpinta sa isang manipis na mahabang dulo sa mismong templo. Ang fashion na ito ay ipinamalas ng pelikulang nagwaging Oscar na si Katharine Hepburn.
Noong dekada 50, ang mga kilay na may isang malakas na kink ay naging tanyag; ang hugis na may isang mataas na arko ay itinuturing na perpekto. Ang kawastuhan ay hindi nagpaalam. Sa oras na iyon, ang bawat isa ay tumingala kina Elizabeth Taylor at Marilyn Monroe, na isang napakataas na pamantayan.
Noong dekada 60, ang mga batang babae ay kumuha ng isang halimbawa mula kay Sophia Loren, na malinaw na tumayo ang kanyang mga kilay. Gumuhit siya sa bahagyang nakabaligtad na mga dulo, na nakatulong sa paglikha ng isang nakagagalit, malasutla at mapanghimagsik na imahe.
Ang 70s ay maaalala bilang panahon ng "mga batang bulaklak". Hippies na hinahangad na maging malapit sa kalikasan hangga't maaari, na kung saan ay makikita sa pangkalahatang pag-uugali sa halaman sa katawan - maraming ganap na tumigil sa pag-aayos ng hugis ng kanilang mga kilay (at nakalimutan ang pagtanggal ng buhok sa pangkalahatan). Sa pagtingin sa mga larawan ng mga naka-istilong batang babae mula dekada 70, ang mga modernong kabataang kababaihan ay iginuhit upang kunin ang mga sipit. Ang pangunahing motto ng kagandahan ng mga taon ay À la Naturelle! Iyon, sa katunayan, ay napanatili sa panahon ng maliwanag na disco - noong 80s.
Noong dekada 1990 at unang bahagi ng 2000. ang mga kababaihan ay nagsawa sa malambot na kilay at nagsimulang hilahin ang mga ito nang medyo payat. Ang pagkamakinis ay nagbigay daan sa talas. Ang hugis na may isang tulis na sulok ay popular.
Mula noong kalagitnaan ng 2000. at hanggang ngayon, ang pagiging natural ay muling nagmula sa moda. Bilang karagdagan, maraming mga tanyag na kalakaran ang lumitaw sa disenyo ng mga kilay nang sabay-sabay.
Ang fashion para sa husay na napapabayaang mga kilay ay hindi nawala nang medyo matagal. Ang kalakaran na ito ay malawak na kumalat sa ilalim ng impluwensya ng mga tanyag na supermodels tulad ng Cara Delevingne at Natalia Vodianova, na pinagkalooban ng kalikasan ng mga kamangha-manghang mga kilay. Ang detalyeng ito ay naging kanilang highlight, kung saan, tila sa amin, hindi sila susuko.
Gayunpaman, makikita ito ng mata na ang mga batang babae ay maingat na binabantayan ang kanilang mga kilay, at ang kusa nitong natural, romantiko at walang ingat na hitsura ay bunga ng pagsusumikap. Ang mga palumpong kilay ay walang alinlangan na makaakit ng pansin at magsisilbing isang maliwanag na pag-frame ng mga mata. At kung talagang angkop sa iyo ang form na ito, napakaswerte mo.
Sa kasamaang palad, sa ating panahon ay walang mga canon na ganap na dapat sundin ng lahat, dahil ang bawat babae ay may sariling lapad ng kilay. At maraming mga modernong batang babae ang nag-abandona ng isang medyo hindi kaguluhan naturalness sa pabor ng maliwanag, malinaw at graphic na mga kilay, tulad ng mga Hollywood divas.
Ngayong mga araw na ito, ang pagnanasa para sa disenyo ng kilay ay umabot sa puntong ang mga fashion house ay patuloy na nag-eeksperimento sa mga hindi pangkaraniwang kulay, appliqués at iba pang mga accent. Isang pangunahing halimbawa ay ang kilalang mga kilay ng ginto sa buong mundo mula sa 2013 Christian Dior runway ng kilalang makeup artist na si Pat McGrath.
Hindi rin malilimutan ang palabas na Chanel Prêt-à-Porter Fall-Winter 2012 2013, kung saan ang mga mukha ng mga modelo ay pinalamutian ng mga piraso ng maling kilay, na binordahan ng kamay ng maraming kulay na mga senina at kumikinang na mga rhinestones ng mga masters mula sa sikat na Parisian studio na Lesage.
Ang Haute couture ay isang sining at walang alinlangan na maganda ito. Gayunpaman, kung sobra-sobra mo ito sa lapad at kulay sa pang-araw-araw na buhay, ipagsapalaran mong tumingin sa labas ng lugar. Naniniwala ang OFM na ngayon ay hindi dapat tularan ang mga bituin sa pelikula o mga modelo mula sa industriya ng fashion, kung saan ang mga labis na pagtanggap ay sinalubong at sadyang napabayaan, ang mga makapal at malapad na kilay ay angkop. Ito ay magiging pinakamainam upang piliin ang lapad ng mga kilay batay sa iyong mga tampok sa mukha. Ang wastong napiling hugis ng mga kilay ay kanais-nais na bigyang-diin ang iyong kagandahan at gawin ang iyong hitsura lalo na mapang-akit.
