Minsan sa isang taon, ayon sa tradisyon, sa loob ng limampung taon sa Alemanya, tulad ng sa iba pang mga bansa, isang kumpetisyon ay gaganapin kung saan ang mga kalahok ay "sinusukat ang kanilang sarili" sa kanilang hindi mapigilan. 16 na mga batang babae ang lumahok dito. Ang bilang ay dahil sa bilang ng mga hiwalay na lupa sa bansa.
At sa taong ito isang 36-taong-gulang na babae ang nagwagi sa limang minuto. Sa kanyang "pre-election" na talumpati, sinabi ng kalahok na siya ay kumakatawan sa bansa sa tulong ng dignidad, lakas at kagandahan, tila nagpapahiwatig na ang kagandahang nag-iisa ay hindi sapat upang manalo sa isang paligsahan sa kagandahan …
Ang pagpili ng hurado ay kaagad na hinatulan ng madla ng kumpetisyon, at hindi nakakagulat. Pagkatapos ng lahat, maging matapat tayo, ang kagandahan at dignidad ay hindi pangunahing pamantayan ng kompetisyon, na hinuhusgahan ang kagandahan ng mga kalahok, at hindi ang kanilang mga panloob na katangian.
Ang mga manonood ng Russia ay mas matalas pa sa dila. Gumawa pa sila ng isang boto sa mga komento, sino ang naging "Miss Germany", Alexander Kokorin o Alexey Glyzin?
Marahil si Leonie Charlotte von Haze ay malamang na hindi kumuha ng naturang isang boto bilang isang papuri. Siya nga pala, ang naging pinaka "hindi bata" na nagwagi sa kasaysayan ng kumpetisyon.
