Ngayon, kapag nasa istilo sina Belfi at Kim Kardashian, hindi na sorpresa ang sinuman kung ang isang babae ay nagsisingit ng mga implant sa kanyang puwitan. Ngunit mas maaga, kapag pinangarap lamang ng isa ang tungkol sa plastik na operasyon, ang natural, ngunit malalaking anyo ng ilang bahagi ng katawan ng tao ay naging sanhi ng ligaw na kasiyahan sa publiko. Wild - literal.
Si Sarah Bartman, kilala rin bilang Saarty Bartman, ay isinilang noong 1789 sa South Africa. Siya ay isang kinatawan ng mga Hottentot na tao. Ang isang tampok ng taong ito ay itinuturing na malaking pigi at maselang bahagi ng katawan ng mga kababaihan.
Ang ama ng batang babae ay pinatay ng mga Bushmen. Ginugol niya ang kanyang pagkabata at pagbibinata sa mga bukid sa pag-areglo. Noong huling bahagi ng 1790, nakilala siya ng isang tiyak na si Peter Cesar mula sa mga napalaya na mga itim, na nagmungkahi na lumipat siya sa Cape Town, pagkatapos ay nasa ilalim ng pamamahala ng British. Hindi alam kung tiyak kung pumayag si Saarti na lumipat ng kanyang sariling malayang kalooban o sa ilalim ng pamimilit mula sa mga kamag-anak, gayunpaman, ang batang babae ay umalis sa Cape Town, kung saan nagtrabaho siya bilang isang labandera at yaya sa loob ng dalawang taon, at pagkatapos ay bilang isang basang nars sa ang pamilya ng manugang na lalaki ni Peter Cesar, na ang pangalan ay Hendrick. Sa parehong oras, si Sarah ay nanirahan sa tabi ng bahay ng alipin. At bagaman, alinsunod sa batas, bilang isang kinatawan ng mga Hottentot na tao, ang batang babae ay hindi maalipin, malamang na ang kanyang kalagayan sa pamumuhay ay ibang-iba sa mga alipin.
Mayroong katibayan na si Saarti ay may dalawang anak, ngunit kapwa namatay sa kamusmusan. Bilang karagdagan, nakipag-relasyon siya sa isang mahirap na militar mula sa Europa na nagngangalang Hendrik Van Jong. Ngunit nang umalis ang kanyang rehimen sa lugar ng Cape Town, natural na natapos ang kanilang relasyon.
Dito sa paraan na nakilala ni Bartman ang Scottish surgeon ng militar na si William Dunlop, na nagmungkahi na pumunta siya sa London upang kumita ng pera sa mga eksibisyon. Tumanggi si Saarti. Ngunit nagpumilit si Dunlop, at pagkatapos sinabi ng dalaga na handa siyang pumunta lamang kung sumama sa kanila si Hendrik Cesar upang alagaan siya. Ngunit tumanggi din si Cesar. Gayunpaman, ang kanyang mga utang sa bukid ay lumago, at ang kanyang katayuan bilang "libreng itim" ay hindi pinapayagan siyang kumita ng sapat upang mabuhay. Sa huli, sumuko na siya.
Ang karikatura ni Bartman, na isinulat noong unang bahagi ng ika-19 na siglo
Noong 1810, naglakbay si Saarti sa London kasama sina Hendrick Cesar at William Dunlop. Doon, nagpadala si Dunlop ng isang liham sa Royal Society, na nagsabing si Sarah ay gaganap sa mga eksibisyon sa loob ng dalawang taon dahil sa kanyang hindi pangkaraniwang hitsura, magkakaroon ng pera dito, at pagkatapos ay bumalik sa kanyang tinubuang-bayan - sinasabing ganoon ang kasunduan sa pagitan ni Dunlop at ng kanyang pamilya.. Siyempre, ang liham na ito ay walang kinalaman sa katotohanan, ngunit ang Lipunan sa mga kundisyong ito ay sumang-ayon sa pakikilahok ng dalaga sa palabas, bagaman sa paglaon, nang maging malinaw ang totoong layunin ng Dunlop, pinagsisisihan ng kanyang mga kinatawan ang kanilang desisyon.
Bilang isang resulta, si Bartman ay ginugol ng apat na taon bilang isang eksibit sa mga pampublikong lugar sa England at Ireland, na madalas na ipinakita sa isang hawla, tulad ng isang hayop. Totoo, sa parehong oras, hindi kailanman pinapayagan ni Saarti na ipakita siyang hubad. Hayaan itong maging masikip, ngunit palagi siyang nagsusuot ng damit.
Ang mga kinatawan ng kilusan para sa pagpapalaya mula sa pagka-alipin, nang makita si Saarti, naawa sa batang babae at nagpunta sa korte na may pahayag na ang pagpapakita ni Sarah ay hindi lamang hindi matapat, ngunit nakatuon din laban sa kanyang kalooban. Ito ay nagkakahalaga ng pansin dito na ang kalakalan ng alipin ay pinagbawalan sa Inglatera noong 1807. Gayunpaman, nagpasya ang korte na pabor sa mga may-ari ng dalaga matapos magbigay ng isang kontrata si Dunlop na umano’y sa pagitan nila ni Bartman. Sa katunayan, walang naniniwala sa pagiging tunay ng kontratang ito, ngunit sa mga panahong iyon, kahit na ang mga "dating" may-ari ng alipin ay palaging may mga pribilehiyo sa kanilang "produkto".
Gayunpaman, ilang sandali matapos ang paglilitis, iniwan ni Cesar ang palabas, at si Dunlop ang nag-iisang nagmamay-ari ng dalaga. Ipinagpatuloy niya siya na dalhin sa mga peryahan sa bansa, kasama na sa Manchester, kung saan tinanggap ng dalaga ang kanyang pangalang Sarah Bartman pagkatapos ng binyag (hindi alam ang tunay na pangalan ni Saarti). Mayroong katibayan na si Bartman ay ikinasal sa parehong araw.
Etienne Geoffroy, lithograph / Wikipedia
Noong 1814, pagkamatay ni Dunlop, ang batang babae ay kinuha ng isang lalaking nagngangalang Henry Taylor, na nagdala sa kanya sa Paris at ipinagbili sa trainer ng hayop na si S. Reo. Ipinakita si Reo kay Saarti para sa libangan ng mga madla sa Palais Royal. Narito na si Saarti ay walang pahiwatig ng kalayaan. Nagsimula talaga siyang mabuhay sa mga kondisyon ng alipin. May hawak na katibayan ang kasaysayan na si Bartman ay inilagay sa isang kwelyo tulad ng isang hayop. Sa panahon ng isa sa mga palabas, naging interesado sa kanya si Georges Cuvier, tagapagtatag at propesor ng comparative anatomy sa Museum of Natural History. Sinimulan niyang pag-aralan si Bartman - ang kanyang hangarin ay upang makahanap ng katibayan na mayroong tinatawag na nawawalang link sa pagitan ng mga hayop at tao. Bilang karagdagan, ang batang babae ay pinilit na magpakita ng hubad para sa mga artista. Totoo, kahit dito iginigiit ni Saarti na tatakpan ng isang apron ang kanyang balakang.
Di-nagtagal pagkatapos ng mga pangyayaring ito, noong Disyembre 1815, namatay si Saarti Bartman sa matinding kahirapan mula sa hindi natukoy na proseso ng pamamaga, siguro ay bulutong, syphilis o pulmonya. Matapos ang kanyang kamatayan, binuksan ni Cuvier ang katawan ng kapus-palad na babae at sinimulang ipakita ang kanyang labi, wala siyang pagnanais na alamin ang sanhi ng pagkamatay ng 26-taong-gulang na babae.
Larawan mula sa libro tungkol sa Saarti / Wikipedia
Noong 2002 lamang, mula sa Paris Museum, kung saan ipinakita ang utak, balangkas at ari ng batang babae, na-export ang kanyang labi sa kanilang tinubuang-bayan sa South Africa, higit sa lahat salamat sa personal na pakikilahok ni Nelson Mandela.
Sa kanyang monograp, si Cuvier, sa kabila ng halatang bias ng lahi, inamin na si Saarti ay isang matalinong babae na may mahusay na memorya, lalo na para sa mga mukha. Siya ay matatas hindi lamang sa kanyang katutubong diyalekto, kundi pati na rin sa wikang Dutch, at bukod dito, marunong siyang magsalita ng Ingles at Pranses, marunong tumugtog ng alpa at sumayaw ng maganda, ayon sa tradisyon ng kanyang bayan. Gayunpaman, binigyang-kahulugan niya ang mga labi nito batay sa mga hilig ng rasista: halimbawa, inihambing niya ang maliliit na tainga ni Saarti sa mga ng isang orangutan, at sa ilalim ng walang pangyayari ay maiugnay ang pagiging masigla ng tauhan at ayaw sa pagkabagabag sa "mana" mula sa mga unggoy.
